ماهیان تن

ماهی ها کلا جزء غذاهای پُر خاصیت به حساب می آیند، به خصوص در سال های اخیر و با افزایش نتایج مثبت حاصل از تحقیقات در مورد خواص ماهی، جایگاه مناسبی هم در برنامه غذایی روزانه افراد باز کرده اند.

ماهی تن از آن دسته غذاهایی است که به دلیل سهولت تهیه، در فهرست غذایی اغلب خانواده ها وجود دارد. اما ماهی تن چه خواص ویژه ای دارد؟

 

انواع ماهی های تن (Tuna Fish) که گاهی به غلط تن ماهی نامیده می شوند، زیر مجموعه ای از خانواده بزرگ ماهی های اقیانوسی به نام Scombridae هستند و در زیر شاخه Thunnus دسته بندی می شوند.

بعضی از انواع ماهی های تن، خون گرم هستند. بر خلاف انواع دیگر ماهی ها که گوشت سفید رنگی دارند، ماهی تن گوشت صورتی یا قرمز تیره دارد. علت قرمزی گوشت این نوع ماهی ، میزان زیاد میوگلوبین (پروتئین محتوی آهن در عضله) است.

ماهی تن منبع بسیار خوبی از پروتئین ، مواد معدنی نظیر سلنیوم ، منیزیم و پتاسیم و همچنین ویتامین های B1 ، B3 و B6 است.

مهم تر از همه این که، گوشت ماهی تن هم مانند گوشت بیشتر انواع ماهی ها ، سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 است که مصرف آنمشکلات پوستی و التهابات را کاهش می دهد و سرعت بهبود بیماران قلبی را بالا می برد. اسیدهای چرب امگا 3 به طور کلی نقش پیشگیری کننده از بیماری های مزمنی نظیر بیماری های قلبی- عروقی ، دیابت نوع دوم و برخی از انواع سرطان را دارند.

خوردن ماهی های حاوی امگا 3 برای کاهش بیماری های قلبی- عروقی بسیار مفید است، زیرا این ماده مغذی میزان چربی های بد خون (LDL- کلسترول و تری گلیسریدها) را کاهش می دهد؛ میزان کلسترول خوب یا HDL را افزایش میدهد؛ تجمع پلاکت را پایین می آورد و از لخته شدن خون جلوگیری می کند؛ با کاهش سلول های اندوتلیال و تولید مشتقات پلاکت عامل رشد، از ضخیم شدن رگ ها جلوگیری می کند؛ فعالیت مشتقات شیمیایی سلول های دیواره رگ ها که باعث آرامش و باز شدن رگها می شود را افزایش می دهد؛ تولید پیام آورنده های شیمیایی به نام سیتوکسین ها را نیز کم می کند(موادی که در واکنش التهاب مربوط به سختی رگ ها نقش دارند).

معرفی گیدر

 

 

 

 

گیدر یا تون زردباله، مرغوب‌ترین گونهٔ ماهی تُن است،که در آب‌های نیمه‌سطحی مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری اقیانوس‌های سراسر جهان زندگی می‌کند.

در جنوب ایران به آن جودر و گباب نیز گفته می‌شود و وسایل صید آن رشته‌قلاب‌های طویل و تور گردان پیاله‌ای است.

این نوع ماهی دارای بدن بسیار بزرگ است. از مشخصه‌های آن باله‌ها و پره‌های زردرنگ آن‌ها در وسط و نزدیک دم آن‌هاست. خط آبی تیره بلندی از جلو تا نزدیک دم آن‌ها کشیده شده‌است.

نواحی قابل مشاهده این ماهی شرق و غرب اقیانوس آرام، اقیانوس هند، اقیانوس اطلس است ولی بیشتر در کناره‌های استرالیا مشاهده می‌شوند. نواحی اصلی صید آن تایلند، فیلیپین، اندونزی، مکزیک، ونزوئلا، اکوادور، کلمبیا، اسپانیا می‌باشد

اندازه این ماهی حداکثر طول چنگالی ۱۹۵ سانتی‌متر و به‌طور متوسط ۱۵۰ سانتی‌متر است.

مشخصات: بدن بزرگ و کشیده، دوکی شکل و به‌طور نا محسوس از دو طرف فشرده‌است. دو باله پشتی با فاصله خیلی کم از یکدیگر جدا شده‌اند، که شامل ۱۲ تا ۱۴ شعاع نرم می‌باشد، باله مخرجی دارای ۱۲ تا ۱۵ شعاع نرم، اولین کمان آبششی دارای ۲۶ تا ۳۵ خار، زره سینه‌ای با فلس‌های بزرگتر توسعه یافته ولی خیلی مشخص نیست، به دنبال باله پشتی دوم ۸ تا ۱۰ عدد بالچه و به دنبال باله مخرجی ۷ تا ۱۰ عدد بالچه وجود دارد، در افراد بزرگ تر این گونه باله‌های پشتی دوم و مخرجی طویل است. دارای کیسه شنا می‌باشد. ساقه دمی خیلی باریک و در هر طرف دارای یک سکان عرضی قوی بین دو سکان عرضی کوچک‌تر می‌باشد. رنگ بدن در پشت آبی متالیک که به طرف شکم به رنگ زرد تا نقره‌ای تغییر می‌یابد. شکم دارای حدود ۲ خط منقطع تقریباً عمودی است، بالچه‌ها دارای یک حاشیه نازک سیاه می‌باشد.